داده‌های ماهواره‌ای چگونگی حرکت ذرات به وسیله‌ی تندباد در جو زمین را نشان می‌دهند.

شهاب‌سنگی که در ماه فوریه در چلیابینسک روسیه منفجرشد، ابر غباری را پدید آورد ( در شکل به رنگ زرد و قرمز) که در نهایت نیمکره‌ی شمالی را دربرگرفت.

زمانی که در 15 فوریه‌ی 2013، شهاب‌سنگی با جرم 11 هزار تن در میان جو زمین متلاشی شد، داده‌های ماهواره‌ای نشان دادند که در پشت سر آن، رگه‌هایی از گرد‌و‌غبار بر جای مانده که زمین را احاطه کرده ‌است.

این سنگ آسمانی که طول آن به 18 متر می‌رسید، با سرعتی حدود 66900 کیلومتر بر ساعت (41600 مایل بر ساعت) در میان آسمان حرکت کرد و منفجر شد؛ با انرژیی معادل 30 برابر انرژی ناشی از بمب اتمی جنگ جهانی دوم. ابزاری در ماهواره‌ا‌ی از ناسا موسوم به NASA-NOAA Suomi NPP، ابر ذره‌ای ناشی از انفجار را آشکارسازی و شروع به دنبال نمودن مسیر حرکت آن کرد. غبار به‌سرعت در جهت شرق حرکت می‌کرد و تنها طی یک روز به جزایر آلوشن (Aleutian Islands) در نزدیکی اقیانوس آرام رسید.

نیک گورکاوی (Nick Gorkavyi)، جوشناسی از ناسا با استفاده از داده‌های ماهواره‌ای و الگوهای جوی، با کمک همکاران خود از حرکت تدریجی گرد‌و‌غبار همان‌گونه که تندباد آن را با خود در اطراف نیمکره‌ی شمالی حمل می‌نمود، نقشه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برداری کرد. (فیلم را نگاه کنید)

در طی چهار روز، ذرات کوچکتر و سبک‌تر مسیر خود به دور نیمکره‌ی شمالی را دور زدند و دوباره به چلیابینسک بازگشتند. دانشمندان بعد از گذشت 3 ماه از این انفجار، هنوز می‌توانستند گرد‌وغبار  مربوط به شهاب‌سنگ که زمین را احاطه کرده بود، ببینند.

منبع:
Map tracks path of dust plume from Chelyabinsk meteor

مرجع:
http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/grl.50788/abstract;jsessionid=F9A9C2B5505308C8B4376855FEB34FA8.d03t04