پیش‌بینی شده است که انحراف از تغییرات آب‌و‌هواییِ مرسوم، ابتدا از مناطق استوایی شروع می‌شود.

پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد مناطق استوایی در مقایسه با آن‌هایی که از خط استوا دورتر هستند، سریعتر به اوج دمای بی‌سابقه‌ای دست پیدا می‌کنند. در شکل سال شهرهایی که پیش‌بینی شده از تغییرات آب‌و‌هوایی مرسوم انحراف پیدا می‌کنند، نشان داده شده است که محدوه‌ی آن از سال 2020 (رنگ نارنجی) تا سال 2100 (رنگ آبی) می‌باشد.

بر طبق یک شبیه‌سازی اگر روند انتشار گازهای گلخانه‌ای بدون کاهش ادامه یابد، دماهای جهانی تا سال 2047 جهشی دائمی بالاتر از حدود مرسوم خواهند داشت. در مناطق استوایی پیش‌بینی می‌شود این جهش تا سال 2038 رخ دهد.

داده‌های اقلیمی از سال 1860 تا سال 2005 به عنوان مرجعی برای محدوده‌ی دماهای سطحی بالا و پایین در اطراف زمین بکار می‌رود. کامیلو مورا (Camilo Mora) از دانشگاه هاوایی در مانوا و همکارانش از داده‌های مربوط به 39 شبیه‌سازی اقلیمی میانگین‌گیری کردند تا پیش‌بینی کنند چه زمانی دماها در مناطق مختلف به طور دائم از تغییرات مرسوم انحراف پیدا می‌کنند.

بر طبق گزارشی که پژوهشگران دهم اکتبر در Nature منتشر کردند، این مدل سال 2047 را به عنوان میانگین سال جهانی انحراف نشان می‌دهد؛ اما اگر اقدامات سریعی به منظور کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای صورت گیرد، این تاریخ به سال 2069 انتقال خواهد یافت.

مناطق استوایی در مقایسه با عرض‌های جغرافیایی بالاتر، حدود یک دهه زودتر دماهای بی‌سابقه‌ای را تجربه خواهند کرد. نوسان دما نزدیک قطب‌ها گسترده‌تر است، بنابراین این نواحی در مقایسه با نواحی استوایی نیاز به زمان و دمای بیشتری برای انحراف از محدوده‌ی مرسوم دارند.

مناطق در حال توسعه عموماً زودتر از مناطق ثروتمندتر تحت تاثیر قرار می‌گیرند. برای مثال پژوهشگران پیش‌بینی می‌کنند که مانوکواری (Manokwari) در اندونزی در سال 2020 به اوج دمایی بی‌سابقه‌ای می‌رسد، در حالی که نیویورک در سال 2047 آن را تجربه خواهد کرد و بر ریکیاویک (Reykjavik) در ایسلند تا سال 2066 هیچ تاثیری نخواهد گذاشت.

منبع: Tropics to launch into uncharted climate territory by 2038

مرجع: http://www.nature.com/nature/journal/v502/n7470/full/nature12540.html