Getty Images

در مقاله 6 آگوست نشریه فیزیکال ریویو لترز (Physical Review Letters) گروهی از پژوهشگران روشی را برای مشاهده گذار در ساختار زمان-مکان با استفاده از موادی که اصطلاحا فراماده نامیده شده‌اند، پیشنهاد می‌کنند. نویسندگان این مقاله مدعی می‌شوند که شاید به این روش بتوان این پیش‌بینی را که یک تخلیه تابشی می‌تواند ساختار زمان-مکان را دگرگونه کند – همان طور که شاید در هنگام بیگ بنگ چنین شده باشد – به بوته آزمایش گذاشت. فراماده‌ها که در دهه گذشته مورد بررسی فیزیک‌دانان تجربی قرار گرفته‌اند عموما ساختاری متشکل از سیمها، حلقه‌ها یا اشکال دیگر در ابعاد کوچک‌تر از طول موج نور، دارند.

ایگور اسمولیانینوف (Igor Smolyaninov) از دانشگاه مریلند و ییوگِنی ناریمانوف از دانشگاه پِردو در ایندیانا (Evgenii Narimanov) کاربردهای تازه‌ای را بری فراماده‌ها متصور شده‌اند. به طور معمول هنگام عبور نور از ماده، با کوتاه‌تر شدن طول موج نور، فرکانس آن بیشتر می‌شود و این رابطه در هر سه راستا حاکم است. در فراماده‌‌هایی که مورد نظر نگارندگان این مقاله‌اند، رابطه بین فرکانس و طول موج نور کاملا غیر‌ایزوتروپیک است. در این مواد می‌توان طول موج مؤثر نور در یک راستا را افزایش داد و در عین حال فرکانس نور کاهش یابد. مؤلفین نشان می‌دهند چنین رفتاری دقیقا همانی است که با داشتن دو بعد زمانی و دو بعد مکانی رخ می‌دهد. یکی از خواص چنین محیطی آن است که برای هر فرکانس نوری، بی‌شمار آرایش فضایی (مُد) وجود دارد.

منبع خبر: Physical Review Focus