فیزیک­دانان تقریباً 50 سال است که در جستجویِ بوزون هیگز هستند. در ماهِ جولای سال 2012 دو همکاری در برخورددهنده­ی بزرگ هادرونی (LHC) در مرکز سرن، کشف جدیدی را اعلام کرده­اند، که با انتظارات اصلی در مورد بوزون هیگز در توافق است. اما آیا این ذره قطعه­ی آخر از پازلِ مدل استاندارد است یا چیز مرموز دیگری هم وجود دارد؟

آزمایشِ مهمی که می­تواند در مورد این ذره انجام شود، پاریته­ی آن است، و آن اینکه تصویر آینه­ای آن چگونه رفتار می­کند؟ در یک آینه، ذرات با پاریته­ی زوج، شبیه هم­اند درحالی­که ذرات با پاریته ی فرد برعکس­اند به نظر می­رسند. بوزون هیگزِ مدلِ استاندارد، یک اسکالر بوده و ذره­ا­ی با اسپین صفر و پاریته­ی زوج است. اما مدل­های زیادی وجود دارند که شامل ذره­ای با پاریته­ی فرد و اسپین صفر هستند که به شبه­بردار معروفند.

برای اولین بار، همکاری CMS که در LHC صورت گرفت، محدودیت­هایی را در موردِ این امکان قائل شد. آن­ها واپاشی این ذره­ی جدید را به یک جفت از بوزون­های Z مطالعه می­کنند که هرکدام از آن­ها، به نوبه­ی خود، به یک زوج از لپتون­ها واپاشی می­کنند. توزیع زاویه­ای لپتون­ها را تحت این پیش فرض که در آن اسپینِ ذره­ی جدید صفر است، تحلیل کرده و دریافتند که سناریوی شبه­اسکالرِ با پاریته­یِ فرد بی­اعتبار بوده و مقدار آماری موثرِ p آن تنها 2.4% است. بنابراین تمامی شواهد تا کنون حاکی از سازگاریِ ذره­ی جدید با بوزون هیگزِ مدلِ استاندارد است.

منبع:

http://physics.aps.org/synopsis-for/10.1103/PhysRevLett.110.081803