مندل و جارزینسکی با کمک همکارشان هایتائو کوآن (Haitao Quan) در دانشگاه پکینگ، مدل خود را برای پیاده‌سازی عملکرد شیطانک کلاسیکی ماکسول بازبینی کردند. شیطانک جدید، دو حالت انرژی دارد که با تبادل انرژی بین منبع سرد و گرم می‌تواند بین این دو حالت گذر کند. همانند مدل قبلی، شیطانک با به کارگیری قوانینی که گذارهای بین این دو حالت را برای ذخیره بیت‌ها در حافظه جفت می‌کند، حکمرانی می‌کند. این مدل ساده‌تر، به محققان این امکان را می‌دهد تا رژیم‌های مختلف رفتاری را برای پارامترهای مختلف طراحی کنند، و نشان دهند که این وسیله می‌تواند هم مانند یخچال و هم مانند یک پاک‌کننده اطلاعات عمل کند.

مانند قبل، حافظه، "نوار" ضبط بی‌نهایتی است که داده‌های دیجیتال بر روی آن قرار گرفته‌اند، و هر بیت با شیطانک در یک مدت زمان مشخص، قبل از اینکه نوار از روی آن بیت بگذرد، تعامل برقرار می‌کند. در مدت زمان این تعامل، شیطانک بین دو حالت انرژی، براساس دماهای منبع و ارزش بیت و نیز بر طبق مجموعه‌ای از قوانین، گذار می‌کند. این قوانین بیان می‌کند که اگر بیت حاصل شده برابر با 0 باشد، انرژی تنها می‌تواند از منبع سرد جذب شود، و اگر بیت 1 باشد، بیت در منبع سرد آزاد می‌شود. و زمانی که انرژی با منبع سرد تبادل می‌شود، شیطانک بیت را به عقب بر می‌گرداند، که جریان بیت خروجی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. تبادل انرژی با منبع گرم نسبت به مقدار بیت‌ها بی‌تاثیر است. از این رو هر 0 شانسی است برای انرژی تا از منبع سرد به سمت شیطانک برود و به منبع گرم برسد.

اگر چه بیت‌های حاصل شده نباید از نظر آماری به هم بستگی داشته باشند، اما نیازی نیست که صفر و یک‌ها با احتمال برابر ظاهر شوند. این تیم تحقیقاتی نشان ‌داده که اگر به تعداد کافی صفر وجود داشته باشد، و همچنین اختلاف دمای منبع زیاد نباشد، شیطانک در نقش یک یخچال خواهد بود (انرژی را از مکان سرد به مکان گرم منتقل می‌کند). از سوی دیگر، اگر بیت‌های حاصل شده، شامل یک‌های کافی باشند، یا اگر اختلاف دما بسیار زیاد باشد، شیطانک در جهت عکس عمل می‌کند- اطلاعات را از روی نوار پاک می‌کند و آنتروپی را کاهش می‌دهد و در عین حال به انرژی این امکان را می‌دهد تا از قسمت گرم به قسمت سرد جریان یابد.