پرندگان هرچه بیشتر مهاجرت می‌کنند، با‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تجربه‌تر می‌شوند. پژوهشگران دریافتند که گونه‌ای از پرندگان به‌نام لک‌لک‌های فریاد‌‌‌‌‌‌زن (whooping cranes) از طریق سفر با هم‌نوعانِ مسن‌تر خود، در مهاجرت کارآزموده می‌شوند.

لک‌لک‌های فریادزن که تحت حفاظت تولید مثل می‌کنند، در پرواز اول خود برای مهاجرت با یک هواپیمای فوق‌سبک همراهی می‌شوند. در مهاجرت‌های بعدی جوان‌تر‌ها از طریق پرندگان مسن‌تر باتجربه می‌شوند.

 در اینجا درسی از لک‌لک‌های فریاد‌زن در مورد سفرهای جاده‌ای وجود دارد: برای یک مهاجرت کارامد، آنچه که مهم است سن بزرگترین عضو گروه است. این پرندگان باتجربه‌تر، جوان‌ترها را از حرکت در جهت اشتباه هنگام سفرهای طولانی باز می‌دارند.

توماس مولر (Thomas Mueller)، بوم‌شناسی از دانشگاه مریلند که داده‌های مربوط به 73 پرنده از این گونه را که بین ویسکانسین و فلوریدا مهاجرت می‌کنند، بررسی کرده است، می‌گوید: «حضور پرندگان مسن‌تر باعث می‌شود تا گروه بیشتر در مسیر درست باقی بماند.»

مولر و همکارانش ماه آگوست در Science گزارش کردند داده‌ها حاکی از آن است، هنگامی که پرندگانی با یک سال سن با هم‌سالان خود در حال سفر هستند، حدود 76 کیلومتر از مسیر درست منحرف می‌شوند. در حالی که اگر در گروه آن‌ها پرنده‌ای با هشت سال سن وجود داشته باشد، این انحراف به میزان 38% کاهش می‌یابد و حدود 47 کیلومتر خواهد شد.

هشت سال بررسی این گونه‌ی در خطر انقراض که تابستان را در ویسکانسین می‌گذرانند، شانسی نادر را به ارمغان آورد تا چگونگی جهت‌یابی پرندگان مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گیرد. طرفداردان حفظ منابع طبیعی، این گونه‌ی مهاجر شرقی را احیا کرده‌اند. پژوهشگران این لک‌لک‌های حفاظت شده (captive-bred) را در ویسکانسین آزاد می‌کنند و فقط یک بار هنگام زمستان با کمک هواپیمایی فوق‌‌سبک به سمت فلوریدا هدایت می‌کنند. بعد از آن لک‌لک‌ها خودشان به ویسکانسین بازمی‌گردند.

مولر می‌گوید که سن و احتمالاً تجربه بسیار مهم‌تر از ژنتیک برای یک مهاجرت کارامد است. نژاد هر پرنده معلوم است و پرندگانی که ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند، در مسیرهای چندان مشابه حرکت نمی‌کنند.

اینکه آیا این نمونه‌ای واقعی از یادگیری اجتماعی است که پرندگان جوان‌تر از طریق پرواز با بزرگترها در مهاجرت باتجربه می‌شوند؛ سوالی است که توجه دورا بیرو (Dora Biro) زیست‌شناس رفتاری از دانشگاه آکسفورد را به خود جلب کرده است. جوان‌ترها ممکن است از سایر هم‌پروازان خود به اندازه‌‌ی که باید آموزش نبینند در حالی که از تجربه‌ی پرندگان مسن‌تر در کوتاه‌مدت می‌توانند بهره‌برداری بیشتری داشته باشند. او می‌گوید که این تفاوت فقط از نظر معناشناسی نیست، بلکه برای فهم چگونگی انتقال اطلاعات بین نسل‌ها در مورد مهاجرت مفید است.

مولر به نوبه‌ی خود گمان می‌کند که پرندگان جوان از مسن‌ترها یاد می‌گیرند و این منجر به نگرانی کسانی می‌شود که در تلاشند تا این گونه را از طریق پرندگانِ تحت حفاظت، دوباره احیا کنند. او می‌افزاید: «آن‌ها ممکن است فرهنگی داشته باشند که از این طریق گم شود که احیای آن‌ یک شبه اتفاق نخواهد افتاد.»

منبع: Traveling with elders helps whooping cranes fly straight

مرجع: Social Learning of Migratory Performance