در سال ۲۰۰۴ آماندا ولتمان و جاستین کوری از دانشگاه کلمبیا برای حل مساله‌ی انرژی‌ی تاریک پیش‌نهاد وجود ذرات جدیدی به نام ذرات آفتابپرستی را دادند [Phys. Rev. Lett. 93, 171104 (2004) ].
این‌ ذرات ریاکار هستند و مانند آفتابپرست خصوصیات خود را سریعا با محیط تغییر می‌دهند. به این خاطر به آنها ذرات آفتاب‌پرستی (chameleon particles) می‌گویند. در ابعاد کیهان‌شناسی که تقریبا خلا داریم این ذرات بر دینامیک فضا-زمان اثر می‌گذارند. در آزمایشگاه‌ها و در حضور ماده اثرات این ذرات کاهش می‌یابد و نامریی می شوند.
اضافه کردن هر میدانی٫ به دلیل افت و خیزهای کوانتمی‌، به صورت موثر انرژی‌ی خلا و در نتیجه نیروی کازیمییر که تابعی از انرژی‌ی موثر خلا است را تغییر می‌دهد. بر این اساس،‌ به تازگی گروهی بین‌المللی گزارش داده‌اند [Phys. Rev. Lett. 104, 241101 (2010) ] که اگر ذره‌ی آفتابپرستی وجود داشته باشد، آنگاه انرژی‌ی موثر خلا بسته‌گی به میزان ماده در محیط دارد. آنها پیش‌نهاد داده‌اند که اگر نیروی‌کازیمیر بین دو صفحه‌ی صاف را برای چگالی‌های مختلف گازی بین دو صفحه اندازه بگیریم، تغییرات نیروی کازیمیر بر حسب تغییرات چگالی گاز بین دو صفحه، اطلاعاتی در مورد ذره‌ی آفتابپرستی در خود دارد. این تغییرات می‌تواند وجود این ذره را ثابت کند یا قیدهایی دقیق بر خصوصیات این ذره بگذارد. این روش آنقدر ساده و زیبا است،‌ که به احتمال زیاد آزمایشگرها برای اتجام آن خیلی زود دست به کار خواهند شد.

گزارشگر:‌ قاسم اکسیری فرد