اگردانشمندان متوجه شوند که سیارکی(asteroid) در حال حرکت به سمت زمین است و ممکن است با زمین برخورد کند، باید به سرعت برای حل این مشکل تصمیمی بگیرند. یک راه برای حل این مشکل این است که سیارک را از مسیر حرکتش منحرف کنیم . اگرچه این کار در بیان به نظر راحت و سرراست می رسد اما عملی کردنش بسیار دشوار است.

از اساسی ترین مشکلات موجود در این راه مشخص کردن بزرگی ضربه لازم برای منحرف کردن سیارک و تولید این مقدار تکانه است .

در سال 2002 آژانس فضایی اروپا پروژه ای را به نام "دون کیشوت" آغاز کرد. هدف این پروژه کشف بهترین روش برای منحرف کردن این سیارک هاست.

در یکی از برنامه های "دون کیشوت"  دو فضاپیما به سمت سیارکی نزدیک زمین فرستاده می شوند . یکی از آنها مستقیما با سیارک برخورد می کند و دیگری با چرخیدن دور حفره ای که از برخورد فضاپیمای اول با سیارک ایجاد می شود ، به مشاهده و بررسی وقایع به وجود آمده می پردازد .هدف جابجایی محور اصلی سیارک به اندازه ی 100 مترو اندازه گیری این تغییر با دقتی بیش از یکصدم  است. اما مساله مهم  در اینجا پیدا کردن راهی برای مشاهده  این واقع است که بتوان از نتایج آن برای سیارک های مشابه نیز استفاده کرد.

استفن والترز (Wolters Stephen ) و همکارانش در دانشگاه آزاد (University Open) انگلستان گزارشی از تحلیل این پروژه چاپ کرده اند و در این گزارش تاکید دارند که اندازه گیری تغییرات توسط فضاپیمای در حال چرخش به تنهایی اطلاعات کافی را در اختیارمان قرار نمی دهد. در عوض باید جزییات بیشتری در مورد چگالی مواد در نزدیکی سطح سیارک، اندازه ذرات کوچک تشکیل دهنده سطح و نوع توزیع جرم وتوزیع سرعت رسوبات ایجاد شده در اثر این برخورد را در اختیار داشته باشیم .

تنها با دانستن این جزییات می توان فهمید که چه مقدار تکانه ای در اثر این برخورد به سیارک منتقل شده است  .بنابر این فضاپیما باید فرستنده های رادیویی و دوربین های بسیار مجهز تصویربرداری و طیف نگار های پیشرفته  داشته باشد تا بتوان اطلاعاتی در مورد جنس مواد معدنی تشکیل دهنده سیارک و سایر اطلاعات مورد نیاز را به دست آورد.

وجود دوربین های گرمایی به خصوص بسیار مهم اند تا بتوانند نیروی ناچیز ولی قابل توجه ناشی از تابش گرمایی سیارک را اندازه بگیرند.

در اثر سرد شدن سطح سیارک فوتون گرمایی ساطع می شود .اگر این تابش گرمایی در همه جهت ها از سطح سیارک ساطع شوند نیروی کل صفر خواهد بود. اما اگر در یک جهت خاص میزان فوتون های ساطع شده بیشتر باشد نیروی کل صفر نخواهد شد و این نیرو می تواند سیارک را به آرامی به سمت خاصی هل بدهد. این اتفاق زمانی میتواند رخ می دهد که نرخ سرد شد سیارک به سرعت دوران آن  نزدیک باشد. به این ترتیب گرمایی که سیارک بعد از قرار گرفتن در برابر خورشید از دست میدهد تغریبا در راستایی یکسان منتشر میشود.

این نیروی هرچند کوچک که به اثر یورکووسکی (YorkovskyEffect ) مشهور است می تواند بر روی  نتیجه این که آیا سیارک به زمین برخورد میکند یا نه تاثیر بگذارد و دانستن میزان آن مخصوصا وقتی که ضربه ای که سفیه ایجاد میکند بتواند بر روی حرکت چرخشی سیارک تاثیر بگذارد بسیار مهم است .

با این توصیف ها پروژه "دون کیشوت" ماموریت خوب و مفیدی است اما مسلما بسیار پرخرج خواهد بود . و در نهایت هزینه زیاد آن این سوال را به وجود می آورد که آیا آژانس فضایی اروپا این هزینه ها را خواهد پرداخت یا نه ؟ اما چیزی که مسلم است این است که جامعه جهانی برای حفظ سیاره زمین باید هزینه هایی را متحمل شود.

منبع:

arxiv.org/abs/1107.4229: Measurement Requirements For A Near-Earth Asteroid Impact Mitigation Demonstration Mission

برگرفته از :