سلولهای بنیادی انتهای ناخن، بازگشت دوبارهی انگشتان قطع شدهی موش را تحریک میکنند.
مانیکوریستهای کم تجربه میتوانند از سلولهای بنیادی که در قسمت زیرینِ پایهی ناخن انگشتان قرار دارند، بخاطر پوشاندن اشتباهات آنها تشکر کنند. این سلولها نه تنها اجازه میدهند که ناخن انگشتان را کوتاه کنید، بلکه نوک انگشتان قطعشده را نیز دوباره رشد میدهند. مایومی ایتو (Mayumi Ito) از مرکز پزشکی لانگون در دانشگاه نیویورک میگوید: «پزشکان روزی قادر خواهند بود از سلولهای بنیادیِ ناخن برای درمان ناخنهای ناقص یا حتی اندامهای قطع شده استفاده کنند.»
دانشمندان از مدتها پیش میدانستند که نوک انگشتان قطع شدهی کودکان و برخی از بزرگسالان میتواند دوباره رشد کند اما اگر بیشترِ قسمت ناخن، قطع شده باشد این کار امکانپذیر نیست.
ایتو و همکارانش سرنوشت سلولهای عصبی در پاهای عقبی موش را در طول رشد ناخنها دنبال کردند و دریافتند که اجتماعی از سلولهای بنیادی، قسمت سخت ناخن و بافت نرم زیرین را تولید میکند. آنها 12 ژوئن در مجلهی Nature گزارش کردند که زمانی که انتهای یکی از انگشتان پای موش را بریدند، سیگنالهایی از ناخنِ در حال رشد مجدد، بافت زیرین را برای تشکیل استخوان جدید تحریک میکرد.
آنها دریافتند که استخوانهای انگشتان تنها در صورتی دوباره تولید خواهند شد که بخش باقیمانده هنوز دارای مقداری سلول بنیادی ناخن باشد. اما این سلولها به تنهایی کافی نیستند؛ بلکه وجود ناحیهای از بافت که در طول رشد طبیعی ناخن از سلولهای بنیادی میروید، حیاتی است. پس از قطع عضو، این بافت سیگنالهایی میفرستد که عصبهای جدید را به سمت انتهای باقیماندهی عضو جذب میکند و روند بازسازی استخوان آغاز میشود. اگر قطع عضو، ناحیهی ناخن را از بین ببرد یا اینکه سیگنالها مسدود شوند، انگشتان بازسازی نخواهند شد.
هنگامی که پژوهشگران موش را به طور ژنتیکی دستکاری کردند تا سیگنالهای بازسازی را فعال کنند، سلولهای بنیادی ناخن به تنهایی توانستند بازسازی انگشتان را تحریک کنند، حتی بدون ناحیهی بافت ناخن مجاور آن.
پژوهشگران دیگری دریافتهاند که سیگنالهای مشابهی در بازسازی اندامهای قطع شدهی دوزیستان دخالت دارند. ایتو میگوید: «ما از شباهت بین این فرایندها شگفت زده شدهایم.» این شباهتها نشان میدهد که پستانداران ممکن است توانایی معروف سوسمار آبی در رشد مجدد کل پاها را داشته باشند.
کن مونوکا (Ken Muneoka) از دانشگاه تولان (Tulane University) میگوید: «شباهت بین بازسازی پستانداران و دوزیستان دلگرمکننده است. این ما را امیدوار میکند که در آیندهای نهچندان دور بازسازی انسانی القا شود.»
مرجع:
http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature12214.html