گروهی از پژوهش‌گران در ایالات متحده می‌گویند که احتمالا سیارک وستا در ابتدای عمرش هسته‌ی مایعی داشته که می‌چرخیده‌است؛ و این‌گونه یک میدان مغناطیسی ایجاد شده که به‌اندازه‌ی کافی بزرگ بوده‌است که بتواند صخره‌های روی سطح را مغناطیده کند. پیش از این تصور می‌شد که تنها سیاره‌های بزرگی مانند زمین چنین ویژه‌گی‌هایی دارند؛ اما احتمالا، سیاره‌های ابتدایی‌تر مانند سیارک‌ها، بیش‌تر از آن‌چه می‌پنداشته‌ایم، از این دست ویژه‌گی‌ها بهره‌مند هستند. این یافته‌ها به پژوهش‌گران یاری می‌رسانند تا تاریخ‌چه‌ی شکل‌گیری دست‌گاه خورشیدی را به‌تر دریابند.

 وستا بعد از کوتوله‌ی سرس سنگین‌ترین سیارک دست‌گاه خورشیدی‌ست. در سال ۲۰۰۷، ناسا کاوش‌گر داون را برای مطالعه‌ي وستا و سرس پرتاب کرد. داون در ۱۶ جولای ۲۰۱۱ وارد مداری دور وستا و در ۵ سپتامبر همان سال از آن خارج شد؛ و هم‌اکنون در راه سرس است و بنابر برنامه‌ریزی‌ها، در ۱۵ فوریه به آن‌جا خواهدرسید. وستا ۱٪ جرم خود را در برخوردی که پنداشته‌می‌شود یک میلیارد سال پیش از این رخ  داده‌باشد، از دست داده‌است. این برخورد یک دهانه‌ی بزرگ ایجاد کرده‌ که بیش‌تر نیم‌کره‌ی جنوبی‌ را گرفته‌است  و تکه‌هایی از آن نیز به شکل شخان‌سنگ‌های (تکه‌هایی از شهاب‌سنگ‌ها که از جو عبور کرده و به زمین می‌رسند) هوواردی-یوکریتی-دیوژنیتی (HED) به زمین ریخته‌اند. با اثر انگشت‌ وستا، یعنی ایزوتوپ یک‌گانه‌ای از اکسیژن، رد این شخان‌سنگ ها را تا این سیارک گرفته‌اند.

داده‌های دیگر نشان می‌دهند که سطح وستا کم‌تر از آن‌چه چشم‌ داشته‌ایم، فرسایش فضایی دارد. اگر یک باریکه‌ی یونیده را -نمایشی از بادهای خورشیدی یونیده که فرسایش فضایی را ایجاد می‌کنند- بر شخان‌سنگ‌های رسیده از وستا بتابانیم، تغییراتی در رنگ و کانی‌های نمونه دیده خواهند شد. فو می‌گوید: «اما آن‌چه که واقعا در وستا دیده می‌شود، اندکی متفاوت است: فرسایش چندانی به چشم نمی‌آید؛ یعنی چیزی هست که نمی‌گذارد بادهای خورشیدی فرسایش زیادی به بار آورند؛ و اقبال‌ش زیاد است که مانده‌های میدان مغناطیسی چنین کرده باشند.» قدرت میدان‌های به دست آمده از شخان‌سنگ همان اندازه‌ای‌ست که برای پوشاندن رویه‌ی وستا از بادهای خورشیدی نیاز است. فو می‌گوید:‌ «رابطه‌ای خطی میان اندازه‌ی مغناطش صخره‌ها و میدانی که در آن درست شده‌اند، وجود دارد؛ بنابراین، می‌توانیم آن‌ را محاسبه کنیم. قدرت میدان مغناطیسی نیز با حرکت هسته در ارتباط است و این وابسته‌ی بزرگی هسته است؛ در نتیجه این‌ها همه با هم در ارتباط‌‌اند.» این یافته‌ها، به هم‌راه داده‌های داون، شاهد نهایی را به دست می‌دهند تا بتوان گفت که شخان‌سنگ‌های HED از وستا آمده‌اند. فو توضیح می‌دهد: «دیگر تردیدی نمانده‌است.»
فو و هم‌کاران در آینده مغناطش را نیز در دست‌گاه خورشیدی ابتدایی وارد می‌کنند؛ و امید دارند که میدان‌های مغناطیسی را در صفحات ابتدایی سیاره ها مطالعه کنند. فو می‌گوید: «نظریه‌پردازان میدان‌های مغناطیسی درون سحابی‌ها را مدل نکرده‌اند؛ اما علاقه‌مندیم که این کار را انجام دهیم.»  

منبع: