اغلب اعتبار کشف انتخاب طبیعی و تأثیر آن بر نظریه تکامل را چارلز داروین به دست می‌آورد. اکنون با ارایه مکاتبات آلفرد راسل والاس در یک پایگاه اینترنتی ، از نقش وی نیز در این پیشرفت علمی قدردانی می‌شود.

آلفرد راسل والاس (Alfred Russel Wallace) در کنار چارلز داروین (Charles Darwin)، فرگشت (=تکامل) ناشی از انتخاب طبیعی را در اوایل ۱۸۵۸ کشف کرد. اما در صبحی از تابستان سال ۱۸۵۲، وقتی والاس تازه صبحانه خود را تمام کرده بود، فرگشت تقریبا در حال سوختن بود.

والاس بر روی کشتی در میانه اقیانوس اطلس در اتاقش در حال استراحت بود که ناخدا قدم‌زنان آمد و شاید خیلی آرام گفت: «می‌ترسم کشتی آتش گرفته باشد. بیا و ببین نظر تو چیست؟»

در عرض چند ساعت کشتی در میان شعله‌های آتش واژگون شده بود. نشسته در درون کشتی نجات کوچکی با حداقل امکانات و ۱۱۰۰ کیلومتر فاصله از خشکی، نزدیک بود که والاس قربانی فرایندی باشد که بعدها کشف کرد – آن‌چه که امروز آن را «بقای اصلح» می‌نامیم.

خوشبختانه ۱۰ روز بعد والاس را کشتی جوردسان (Jordeson) نجات داد که بین وست ایندیز و لندن حرکت‌ می‌کرد. پس از بازگشت به خانه و از فرط خوشحالی به دوستی نوشت: «روز باشکوهی است!…استیک گوشت و نان شیرینی آلو؛ بهشتی برای گناهکاران گرسنه.»

این تنها بخشی از نامه‌های والاس است که به‌تازگی در وب‌سایت موزه تاریخ طبیعی لندن ارایه شده است. نامه‌های آنلاین والاس (Wallace Letters Online) پروژه‌ای است که توسط بنیاد اندرو دبلیو ملون (Andrew W. Mellon Foundation) تامین اعتبار شده تا مکاتبات والاس را دنبال و دیجیتالی کند.

تاکنون این پایگاه‌داده با دسترسی آزاد، نزدیک به ۴۰۰۰ نامه ارسالی یا دریافتی این طبیعت‌شناس مشهور را ارایه کرده که حدود ۹۵٪ مکاتبات شناخته‌شده او است. پایگاه‌داده کاملا قابل‌ جستجو است و حاوی رونوشت یا اسکن بسیاری از نامه‌هاست. ارایه این پایگاه‌داده بخشی از Wallace100 است، مجموعه‌ای از رویدادهاست برای گرامیداشت حیات و کارهای والاس صد سال پس از درگذشت وی.

معمولا آنقدر داروین را با انتخاب طبیعی پیوند می‌زنیم که والاس فراموش می‌شود. هرچند، با ارایه این پایگاه‌داده، دانشمندان و تاریخدانان می‌توانند رابطه شخصی و علمی میان این دو را بهتر درک کنند. جورج بکالونی (George Beccaloni) مدیر این پروژه می‌گوید: «این اولین باری است که همه مکاتبات داروین و والاس منتشر شده است».

مدت کوتاهی پس از انتشار «درباره منشا گونه‌ها» داروین در ۱۸۵۹، مجادله علمی به رنگ حیوانات تمایل یافت: آیا انتخاب طبیعی می‌تواند رنگدانه‌های درخشان مشاهده‌شده در بسیاری از گونه‌ها را توضیح دهد؟ بکالونی این را «محک یک نظریه جدید» می‌داند.

نامه‌های پایگاه علاوه بر این، موضوعاتی مانند جغرافیای‌ زیستی، جامعه‌شناسی و جمجمه‌شناسی را شامل می‌شود. در حال حاضر، ۶۰٪ نامه‌ها به صورت عکس و ۳۶٪ به صورت رونوشت قابل مشاهده هستند. در طی سه سال آینده، موزه تاریخ طبیعی قصد دارد تا رونوشت‌ها را کامل کند، دو متخصص تاریخ استخدام کند تا تفاسیری علمی تولید نمایند. باکالونی می‌گوید: «امید این است که نامه‌های آنلاین والاس به انقلاب نوینی در پژوهش‌های مربوط به والاس منجر گردد.»

منبع: Letters of Alfred Russel Wallace go online