نقطه آغاز و توسعه اولیه فناوری نانو به طور دقیق مشخص نیست. شاید بتوان ادعا کرد، آغاز بکارگیری فناوری نانو به دوران ماقبل تاریخ و زمانی که بشر اولیه از نانومواد طبیعی استفاده می‌کرد، برمی‌گردد. شاید شیشه‌گران قرون وسطا را بتوان اولین فناوران نانو دانست. مطالعات نشان داده است که در شیشه‌های بسیار زیبای کلیساها در آن دوران از نانوذرات طلا استفاده شده است.
با این حال، با توسعه علم و ابزارهای مطالعه خواص و ویژگی‌های مواد، در قرن بیستم بود که مقیاس نانو و اهمیت آن شناخته و مورد توجه قرار گرفت. بسیاری از محققین، ریچارد فاینمن (فیزیکدان و برنده جایزه نوبل فیزیک در سال 1965) را پدر فناوری نانو دانسته‌اند . وی در سال 1959 در همایش جامعه فیزیک آمریکا طی یک سخنرانی با عنوان، «فضای زیادی در سطوح پایین وجود دارد» پیش‌بینی‌های جالب و انقلابی خود را بیان کرد.
بر اساس یک تعریف ساده می توان گفت که فناوری نانو عبارت است از فهم و کنترل مواد در ابعاد تقریبی 1 تا 100 نانومتر، به طوری که پدیده هایی منحصر به فرد، کاربردهای جدیدی را به وجود می آورد که کار کردن با مواد حجیم )مقیاس بالا( یا حتی با یک اتم یا یک مولکول این امکان را نمی دهد.
به جرات می توان گفت که آینده بشر در تسخیر سه حوزه فناوری یعنی فناوری اطلاعات ، نانو فناوری و زیست فناوری خواهد بود. امروزه فناوری نانو در اثرگذاری بر بسیاری از جنبه‌های زندگی مردم، بیش از هر کشف علمی دیگری تاثیر گذارتر بوده است به نحوی که هر روز آثار بکارگیری آن در بخش های مختلف اجتماعی، علمی و صنعتی بیش از پیش نمایان می شود. تقریبا هیچ بخشی از حوزه های صنعتی، تحقیقاتی و آموزشی را نمی توان یافت که تحت تاثیر پیشرفت های فناوری نانو قرار نگرفته باشد.
در سمینار "فناوری نانو، راهی بسوی آینده" سعی می شود که با بیانی ساده فناوری نانو و شاخه های مختلف آن معرفی شده و تاثیر آن در آینده زندگی بشر و در حوزه های مختلف، از پزشکی و داروسازی گرفته تا محیط زیست، انرژی، کشاورزی، نساجی و موارد متعدد دیگر مورد بحث و کنکاش قرار گیرد.