پژوهش‌گرانی از استرالیا به انتقال فاز قابل کنترلی دست یافته‌اند که می‌تواند منجر به توسعه‌ی ارتباطات از راه دور شود.

گالیله فهمید که شیشه به شکل لنز می‌تواند در تلسکوپ مورد استفاده قرار گیرد، اما او نمی‌دانست که کانونی شدن به واسطه‌ی انتقال فاز امواج الکترومغناطیسی ایجاد شده ناشی از پاسخ‌های تاخیری الکترون‌ها در ماده است. این جابجایی‌ها اساس فن‌آوری ارتباط از راه دورِ بیشتری را فراهم می‌کند و در اصل، اندازه‌ی شیئی که نور را پراکنده می‌کند، مهم نیست. بر طبق نظریه تحت شرایط مناسب، فاز نور زمانی که از یک اتم منفرد پراکنده می‌شود، می‌تواند π(پی) رادیان جابجا شود. آندریاس جکو (Andreas Jechow) و همکارانش از دانشگاه گریفیث استرالیا اکنون در مجله‌ی Physical Review Letters شواهد تجربی را در این مورد گزارش کرده‌اند. توانایی آنان در دست یافتن به انتقال فازِ قابل کنترل، ممکن است منجر به روش جدیدی برای پردازش اطلاعات فوتونی گردد.

جکو و همکارانش نور یک لیزر UV را به سوی یک یون ایتربیم منفردِ به دام افتاده هدایت کردند و تداخل بین نور ورودی و نور پراکنده از یون را مشاهده کردند. آزمایشگاه گریفیث قبلاً به یک سیستم تصویربرداری دارای وضوحی از مرتبه‌ی طول موج مجهز شده بود. این به آن‌ها اجازه داد که تداخل بین نور ورودی و نور پراکنده را به صورت حلقه‌های هم‌مرکز ببینند. آن‌ها از فاصله‌ی حلقه‌ها، جابجایی فاز را تشخیص دادند که آن با بسامد لیزری تنظیم شده با رزنانس اتمی تغییر می‌کند. آن‌ها با این تنظیمات تغییر فاز کل را کمتراز  π/2 رادیان گزارش کردند.

از آنجا که جابجایی‌های فازیِ قابل کنترل در شدت نور کم تولید شده است، ممکن است بتوان میکروسکوپی اشعه‌ی x تقابل فازی (phase-contrast x-ray microscopy) را روی نمونه‌ها انجام داد؛ جایی که قدرت روشنایی بیش از حد ممکن است باعث صدمه یا اعوجاج شود. جکو و همکارانش هم‌چنین انتقال دهنده‌ی فاز اتمی منفردی را پیشنهاد کرده‌اند که ممکن است بتواند به عنوان یک تکرار کننده‌ی کوانتومی در آشکارسازی و بازتولید انتقال فاز اطلاعات رمزنگاری شده به منظور انتقال در فواصل طولانی مورد استفاده قرار گیرد.  

منبع: http://physics.aps.org/synopsis-for/10.1103/PhysRevLett.110.113605