Credit: X-ray: NASA/CXC/Rutgers/G.Cassam-Chenaï, J.Hughes et al.; Radio: NRAO/AUI/NSF/GBT/VLA/Dyer, Maddalena & Cornwell; Optical: Middlebury College/F.Winkler, NOAO/AURA/NSF/CTIO Schmidt & DSS

رصدکنندگان در سال 1006 میلادی، انفجارِ ستاره‌ای را در صورت‌فلکیِ گرگ (Lupus) رویت کردند که درخشندگیِ آن 12 بار بیشتر از درخشندگیِ سیاره‌ی ناهید در هر زمانی بوده است. این انفجار، یک ابرنواخترِ نوعِ Ia بوده که درخشان‌ترین گونه‌ی ابرنواختر است. این انفجارِ ثبت شده هنگامی رخ داده که ستاره‌ای کوچک و چگال که به آن کوتوله‌ی سفید گفته می‌شود، در فاصله‌ی تقریبیِ 7000 سالِ نوری از زمین منفجر شده است. این‌گونه پنداشته می‌شود که چنین انفجارِ ابرنواختری زمانی رخ می‌دهد که ستاره‌ی هم‌دمِ بزرگ‌تر مقداری ماده بر روی کوتوله‌ی سفید بریزد که این کار موجبِ راه اندازیِ واکنش‌های هسته‌ایِ مهارنشدنی می‌شود و این وا کنش‌ها در نهایت ستاره‌ی کوچک‌تر را نابود می کند. با این وجود طبقِ گزارشِ ستاره‌شناسان در مجله‌ی The Astrophysical Journal ، جست‌وجوهای بسیار دقیق در موردِ ستاره‌ی هم‌دم، که می‌بایست از انفجار جانِ سالم به‌در برده باشد، به هیچ نتیجه‌ای منجر نشده است [پیوند].

این یافته‌ها با یافته‌های مشابهی که از یکی از کهکشان‌های همسایه  به‌دست آمده جور درمی‌آید [پیوند]، در آن مورد نیز هیچ ستاره‌ی هم‌دمی پیدا نشده است. این نتایج چنین پیشنهاد می‌دهند که این انفجارِ ابرنواختری هنگامی رخ داده که دو کوتوله‌ی سفید که در مداری به دورِ یکدیگر می چرخیدند، در هم فرو رفته و منفجر شده‌اند. این به آن معناست که شمارِ ابرنواخترهای نوعِ Ia  که از برخوردِ دو کوتوله‌ی سفید پدید آمده‌اند، از آن‌چه ستاره‌شناسان تصور می کردند بیش‌تر است.

منبع:

 http://news.sciencemag.org/sciencenow/2012/08/scienceshot-no-star-left-behind.html?ref=hp