در جهانی که با منابع اولیه‌ی محدود و روش‌های درمانی گران روبه رو هستیم، پاسخ این سوال که چه کسی و چه زمانی باید درمان شود، نیازمند بررسی های دقیق است.

درمان ضد ویروسی انقلابی را در معالجه ی اچ.آی.وی به راه انداخته است.این شیوه در برگیرنده ی مجموعه‌‌‌‌ای از دار‌وهاست که با هم، مقدار ویروس اچ.آی.وی را در خون کاهش می‌دهند و آن را به یک چهارم یا یک سوم مقدار اولیه می‌رسانند.

این تاثیر بسیاری زیادی است. این اثر دست کم می تواند تا هفت سال و بیشتر باقی بماند، کسانی که اچ.آی.وی مثبت دارند و هنوز مبتلا به بیماری نشده اند با این درمان می‌توانند از ابتلا به آن پیشگیری کنند و شانس خود را در انتقال ویروس کاهش دهند.

سوال مهم این است که یک فرد آلوده چه زمانی باید درمان خود را آغاز کند.

این آسان است که تصور کنید به محض تشخیص بیماری باید شروع به درمان کرد اما پرسش ما با تعدادی از عوامل دیگر که مشکل زا هستند، آمیخته شده است.

عوارض جانبی دار‌و‌ها شدید است و این در استمرار مصرف دارو تاثیر می‌گذارد. در ضمن قیمت داروها بالا است و تنها کشورهای ثروتمند توانایی پرداخت هزینه‌ی ۱۳۰۰۰ دلاری، در بار اول، آن را در سال دارند.

به خاطر این دو عامل و عامل های دیگر، سازمان‌های مختلف بهداشت پیشنهادهای متفاوتی برای شروع درمان داده‌اند. سازمان بهداشت جهانی توصیه کرده است زمانی درمان را آغاز کنند که تعداد نوعی از سلول‌های سفید خون به نام سی.دی۴مثبت به کمتر از ۳۵۰ در میکرولیتر برسد.

در سال گذشته، هزینه ی درمانی تا ۱۵۰ دلار در سال کاهش پیدا کرده است. این تغییر قابل توجهی برای کشورهای فقیرتر است اما هنوز هم پول کمیاب است و هنوز هم این سوال را باقی می‌گذارد که چه کسی و چه زمانی باید درمان شود؟

امروز، برایان ویلیام و همکارانش در آفریقای جنوبی، مرکز مدل‌سازی و آنالیز اپیدمیولوژیک استلنبوش پاسخ این پرسش را بر طبق نتایج کار خود فاش کردند:

« در یک جهان ایده آل به سادگی می‌توان مردم را براساس امید به زندگی‌شان رتبه‌بندی کرد و از کسانی که امید به زندگی کمتری دارند شروع کرد وپله‌پله به مردم با امید به زندگی طولانی‌تر و طولانی‌تر رسید و این کار را تمام شدن ذخیره‌ی دارویی ادامه داد.»

البته در عمل همه چیز پیچیده تر است چرا که در زمان تصمیم‌گیری، اطلاعات کاملی از تمام افرادی که مبتلا هستند وجود ندارد. و در هر صورت تعداد سلول‌های سی.دی۴مثبت در افراد با اچ.آی.وی منفی و مقدار آلودگی ویروسی در افراد مبتلا به اچ.آی.وی‌ مثبت در یک سطح معین از آلودگی بسیار متفاوت است.

ویلیام و همکارانش این مساله و دیگر موارد را مورد توجه قرار دادند تا در مورد شروع درمان در سه کشور آفریقایی جنوبی تصمیم بگیرند: آفریقای جنوبی،زیمباوه و بتسوانا.

نظر نهایی آنها این است که به محض اینکه فرد متوجه اچ.آی.وی مثبت شد باید درمان را شروع کند. علاوه بر این آنها می‌گویند که نه تعداد سلول‌های سی.دی.چهارمثبت و نه آلودگی ویروسی، هیچ کدام نمی‌تواند تعیین کند که چه کسی باید درمان شود.

ویلیام و همکارانش مقاله‌ی خود را اینگونه به پایان رساندند:

« ما در این مقاله نشان می‌دهیم که اگر آسیب نرساندن برایمان مهم است باید استفاده از روش شمارش سلول‌های سی.دی.۴ مثبت و تست آلودگی ویروسی را متوقف کنیم. و همچنین اگر قبول داریم که ویروس اچ.آی.وی در عرض چند هفته سیستم دفاعی بدن را آلوده می‌کند و حتی با بهترین داروها هم امکان بهبود در مورد کسی که دیر اقدام می‌کند، پایین است  که مرگ و میر در بین افرادی با سی.دی۴مثبت بالا هم افزایش پیدا کرده است،که شواهد قابل توجهی در دست است که نشان می‌دهد که درمان به موقع از انتقال ویروس جلوگیری می‌کند و در هزینه‌های اجتماعی صرفه جویی می‌شود، در این صورت متوجه می‌شویم که آزمایش‌های مرتب و درمان به هنگام امری ضروریست»

 منبع عکس

منبع:

http://www.technologyreview.com/view/428945/the-complex-puzzle-of-when-to-start-hiv-treatment/

مرجع:

arxiv.org/abs/1208.3434: Anti-Retroviral Therapy For HIV: Who Should We Test And Who Should We Treat?