در آخرین شماره ی نشریه نیچر (بیستم سپتامبر ۲۰۱۲) خبری از کشف دورترین کهکشان آمده است. گروهی از منجمان مدعی شده اند که کهشانی را در انتقال به سرخ* ۹.۶ یعنی حدود ۵۰۰ میلیون سال بعد از انفجار بزرگ کشف کرده اند. توجه کنید که عمر عالم چیزی در حدود ۱۴ میلیارد سال است. این یعنی اینکه کهشانی را می‌بینیم که در دوره آغازین تشکیل کهکشانها در عالم قرار دارد و فقط حدود ۲۰۰-۳۰۰ میلیون سال از تشکیل اولین ستاره ها گذشته بوده است! اما چطور آن را پیدا کرده اند؟ ساختار های پرجرم مثل کهکشانهای پرجرم یا خوشه های کهکشانی می توانند کار عدسی را انجام بدهند! یعنی مسیر حرکت نور را خم کنند. این پدیده باعث می شود، نور بعضی از کهکشانهای خیلی دور توسط ساختاری پر جرم که بین ما و آن کهشانها قرار دارد تقویت بشود و بتوانیم آنها را ببینیم. البته برای تایید فاصله ی این کهکشان باید هنوز صبر کرد. حدود ۲ سال پیش هم گروهی مدعی شدند یک کهشان در انتقال به سرخ ۸.۹ پیدا کرده اند که بعدا معلوم شد اشتباه می‌کرده‌اند و آن کهکشان خیلی نزدیکتر است.

* انتقال به سرخ: اجسامی که از ما دور می شوند طول موج نوری که از آنها دریافت می کنیم زیاد می شود. وقتی می‌گوییم کهکشانی انتقال به سرخ z دارد یعنی طول موج فوتونهای دریافتی از آن، z+1 برابر شده. عالم در حال انبساط است و همه ی کهکشانها از هم دور می شوند و طول موج فوتونهای رصد شده زیاد تر از طول موج فوتونهای تابش شده است. در کیهانشناسی از انتقال به سرخ به عنوان وسیله اندازه گیری فاصله استفاده می‌شود.

لینک خبر: http://www.nature.com/nature/journal/v489/n7416/full/nature11446.html