شکستن پیوندها

بوهلر می‌گوید: «مانند دیگر مواد، فرآیند شکستن توده‌های یخ از یک ترک آغاز و با شکستن پیوندهای هیدروژنی ِ میان ملکول‌های آب، در بلور پخش می‌شود.» ... «این ترک‌ها بزرگ‌تر می‌شوند، تا  فاصله‌های دور ریشه‌می‌دوانند و در آخر کل یخ‌چال را می‌شکنند. اخیرا نزدیک جزیره‌ی پین (در آنتارکتیکا) شکست‌های وسیعی در یخ‌ها رخ داده و توده‌ی شناوری به اندازه‌ی شهر برلین جدا شده‌است.
بوهلر و هم‌کارش، ژائو کین،برای سنجش اثر کربن دی‌اکسید بر رشد ترک‌ها در یخ، شبیه‌سازی‌های اتمی را  به‌کار بسته و محاسبه کرده‌اند که یخی با ٪۲ کربن دی‌اکسید، سختی کم‌تری داشته و ضریب سختی‌اش به جای kPam1/2 ۱۹.۴، kPam1/2 ۱۲.۰ خواهد بود.
بوهلر می‌گوید: «دشوار است که تنها با انجام آزمایش ویژه‌گی‌های یخ نانو را به هم‌راه وابسته‌گی‌هایشان به غلظت کربن دی‌اکسید اندازه‌گیری کرد.» ... «و همین است که تصمیم گرفتیم مجموعه‌ای از شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای ِ اتمی را که برپایه‌ی اصل اول‌اند، برای مطالعه‌ی جزئیات فرایند به کار ببندیم.»

ملکول‌ها به سوی نوک ترک حرکت می‌کنند

این گروه دریافته‌اند که کربن دی‌اکسید پیوند‌های هیدروژنی میان ملکول‌های آب ِ درون یخ را از میان می‌برد؛ چراکه اتم‌های اکسیژن این گاز که بار جزیی منفی دارند، به اتم‌های با بار مثبت هیدروژن ِ آب جذب می‌شوند. در شبیه‌سازی‌ها، ملکول‌های کربن دی‌‌اکسید به سطح ترک جذب شده‌، و در حرکت‌شان به سوی نوک ترک، پیوندهای هیدروژنی میان ملکول‌های آب را می‌شکنند.
بوهلر می‌گوید: «اگر نقاب‌های یخی و یخ‌چال‌ها به ترک برداشتن و  تکه تکه شدن ادامه دهند، سطح‌تماس‌شان با هوا، بسیار افزایش یافته و سرعت ذوب‌شدن بیش‌تر می‌شود.» ... «هم‌چنان باید به نتیجه‌ی این تغییرات و هم‌چنین ترکیب آن‌ها با تغییرات اقلیمی پرداخت.
بوهلر می‌گوید که این روش هم‌چنین در مطالعه‌ی ویژه‌گی‌های مکانیکی مواد پروتئینی و پلیمرها که ساختار آن‌ها نیز به سبب پیوندهای هیدروژنی پایدار است، به کار می‌رود. او می‌گوید: «دریافته‌ایم که شرایط شیمیایی مانند PH، غلظت یونی و نوع یون‌ها به سبب تاثیرشان بر ساختار و کارکرد مکانیکی‌، برای این ساختارها بسیار مهم‌اند.» ... «یافته‌های اخیر ما که نشان می‌دهند کربن دی‌اکسید قدرت پیوند هیدروژنی را در سر ترک کاهش می‌دهد، با یافته‌های پیشین‌مان در توافق است اما نقش مهم‌تری در درک ما از این ماده‌ی فراوان و اساسی ـآب منجمد یا یخ‌ـ سیاره‌مان خواهد داشت.»
بوهلر و کین کارشان را در Journal of physics D: Applied physics گزارش کرده‌اند. بنا بر گفته‌ی آن‌ها کارهای بیش‌تری لازم است تا بتوان از دیدگاه میکروسکوپی آن‌ها به درک ویژه‌گی‌های بزرگ‌مقیاس یخ، در یخ‌چال‌ها و دیگر ساختارهای زمینی رسید.