دماهای ثبت شده در ایستگاهی در قطب جنوب افزایش غیرمنتظره‌ای را نشان می‌دهد.

در حالی که قطب شمال با افزایش دمای جهانی بی درنگ در حال ذوب شدن است، قطب جنوب اغلب به عنوان نقطه مقابل تحت‌اللفظی آن دیده می‌شود: منجمد، انعطاف ناپذیر و مقاوم در برابر تغییرات. اما در غرب قطب جنوب (West Antarctic)، یخساری (ice sheet) وجود دارد که مطالعه جدیدی نشان می‌دهد این مکان جزء مناطقی از زمین است که با بیشترین سرعت در حال گرم شدن است.

پژوهشگران  23 دسامبر در مجله Nature Geoscience گزارشی را منتشر کردند مبنی بر اینکه از سال 1958 تا سال 2010 دمای متوسط در «ایستگاه بیرد» واقع در قطب جنوب 2.4 درجه سلسیوس افزایش یافته است. این گرما تقریباً دو برابر مقداری است که پیشتر بر مبنای مطالعات غیرمستقیم گفته شده بود.

رنگ قرمز بخش‌هایی از قطب جنوب را نشان می‌دهد که دماهای آن با دقت به وسیله ایستگاه بیرد (با ستاره نشان داده شده) دنبال و اندازه گیری شده است که اکنون این تحقیق نشان می‌دهد این دماها سریع‌تر از آنچه ‌که انتظار می‌رفت، در حال افزایش هستند.

 دیوید برومویچ، دانشمند قطب‌شناس از دانشگاه ایالتی اوهایو در کولمبوس می‌گوید: «این عدد بزرگی است، به بزرگی اعداد مربوط به مکان‌هایی با بیشترین نرخ افزایش گرما در جاهای دیگر این سیاره. ما کاملاً شگفت‌زده شده‌ایم.»

بیرد با بیشترین سرعت در زمستان و بهار در حال گرم شدن است. اما برومویچ و همکارانش می‌گویند آن‌ها دریافته‌اند که دما به طور آماری و قابل‌توجهی در طول تابستان نیز افزایش می‌یابد. اگر چنین باشد، بنابراین حتی مناطق منجمد داخلی قطب جنوب نیز در آستانه ذوب شدن قرار می‌گیرند.

دیوید اشنایدر یک ‌باستان‌شناس اقلیمی (paleoclimatologist) از مرکز ملی تحقیقات جوی در بولدر می‌گوید: «اثرات گرم شدن در اینجا به طور بالقوه بزرگ است.» غرب قطب جنوب در مقایسه با گرین‌لند، آب به مراتب بیشتری را در قالب یخ داراست و از طریق ذوب این یخسارهای بزرگ طی دو دهه گذشته سطح آب دریاها 11 میلی‌متر بالا رفته است (SN: 12/29/12, p. 10).

به همین دلیل دانشمندان در تلاش بوده‌اند تا دریابند که آیا قطب جنوب در حال گرم شدن است یا خیر. آن‌ها می‌دانند که بخش‌هایی از شرق قطب جنوب در حال سرد شدن بوده است در حالی که مناطقی در امتداد ساحل و در شبه جزیره قطب جنوب در حال گرم شدن بوده‌اند. اما ثبت دماهای مناطق داخلی غرب قطب جنوب به ندرت و پراکنده بوده‌اند.

نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا در سال 1957 ایستگاه بیرد را به عنوان بخشی از برنامه سال بین‌المللی ژئوفیزیک تاسیس کرد و ناظران آب‌و‌هوا دمای آنجا را تا سال 1975 اندازه‌گیری کردند. این ایستگاه سپس متروکه شد و اندازه‌گیری‌های خودکار آب‌و‌هوا در سال 1980 آغاز شد. به دلیل خلا در اندازه‌گیری‌ها و تغییرات در روشی که اطلاعات آب‌و‌هوا ثبت می‌شد، بسیاری از دانشمندان داده‌های ثبت شده در این ایستگاه را غیرقابل اعتماد دانسته و از محاسبات خود حذف کردند.

ایستگاه بیرد در زمستان 1960-1959 دیده می‌شود. مکانی که تنها دماهای غرب قطب جنوب را طولانی مدت ثبت کرده است.

 اما گروه برومویچ می‌خواست نگاهی دوباره به آنجا داشته باشد، چرا که بسیاری از مشاهدات غیرمستقیم مانند اندازه‌گیری‌های هسته‌ها و حفره‌های یخی نشان می‌داد که غرب قطب جنوب به راستی در حال گرم شدن است (SN: 2/14/09, p. 8). برومویچ و همکارانش با دقت داده‌های دمایی بیرد را با یکدیگر ترکیب کردند (برگشت ایستگاه به ویسکانسین جهت ارتقاء و چک کردن تجهیزات به آن‌ها کمک کرد). سپس این دانشمندان از یک شبیه‌سازی رایانه‌ای پیشرفته و تجزیه و تحلیل بیشتر داده‌ها برای پر کردن مشاهدات دمایی از دست رفته استفاده کردند.

چه اتفاقی می‌افتد اگر بیرد در بیرد باقی نماند؟

برومویچ می‌گوید که دماها در ایستگاه با دقت دماهای نوار گسترده‌ای از غرب قطب جنوب را دنبال می‌کند. آن نشان می‌دهد یخسارهایی که به ساحل نزدیک‌ترند و به سوی اقیانوس توسعه پیدا کرده‌اند، ممکن است به زودی شروع به ذوب شدن کنند، همان‌طور که یخچال‌های طبیعی (ice shelf) شناور می‌توانند ناپایدار شده و از هم گسیخته شوند.

برومویچ می‌گوید: «قطب شمال آن مقدار که باید مورد توجه قرار می‌گیرد. اما ما در تلاش هستیم تا تاکید کنیم که اینجا، انتهای دیگر زمین به همان اندازه به توجه نیاز دارد.»

منبع: http://www.sciencenews.org/view/generic/id/347241/description/West_Antarctica_warming_fast